Paprotnik szczecinkozębny
W środowisku naturalnym można go spotkać w lasach liściastych, rozrośniętego w cieniu drzew. Jest rośliną bardzo dekoracyjną. Świetnie sprawdza się na ogrodowych rabatach oraz jako roślina okrywowa. Jej wysokość sięga od pół do jednego metra. Liście są podwójnie pierzaste, w kolorze ciemnej zieleni, mają owłosione ogonki. Najlepiej rośnie w glebie żyznej, wilgotnej i próchniczej. Lubi miejsca zacienione.
Nerecznica samcza
Świetnie sprawdza się w polskim klimacie, ponieważ jest rośliną mrozoodporną. Występuje w wielu odmianach, których wspólną cechą charakterystyczną są długie, zielone, pierzaste liście, niekiedy lekko pofalowane, wzrastające pionowo. Pojawiają się również odmiany z brązowymi gałązkami, które ciekawie kontrastują z kolorem liści (narecznica mocna). Roślina lubi zacienione miejsca i wilgoć. Najlepiej sadzić ją w ciemnych zakątkach ogrodu lub przy stawach.
Uwaga: rozpowszechniona jest też błędna nazwa tej paproci, czyli narecznica.
Długosz królewski
Jest jedną z ciekawych i większych odmian paproci. Na wiosnę jej liście mają kolor rdzawej purpury, która z czasem przechodzi w zieleń. Ma podłużne, pierzaste liście. Osiąga wysokość nawet do 130 cm. Rośnie w kępach. Podobnie, jak inne paprocie, preferuje miejsca zacienione, glebę wilgotną, żyzną i kwaśną. Można ją sadzić w okolicy oczek wodnych i stawów.
Zanokcica skalna
Jest to roślina, która występuje głównie w ciemnych, skalnych szczelinach. Jest rośliną delikatną. Ma charakterystyczne, pojedynczo pierzaste liście, które mają czerwony kolor u nasady, a na końcach są zaokrąglone. Nie jest wysoka – jej maksymalna wysokość to ok. 20 cm. Bardzo lubi glebę wapienną, dlatego wymaga nawożenia kamieniem wapiennym.
