Margerytka w ogrodzie i doniczce. Jak uprawiać te kwiaty, czyli jak zadbać o jastruny i srebrzenie?

Margerytkę potocznie nazywamy „margaretką". Inne nazwy margerytki to jastrun i złocień (srebrzeń). Niestety tutaj pojawiają się pewne komplikacje, bo w praktyce mamy do czynienia nie tylko z różnymi nazwami, ale też różnymi gatunkami roślin o podobnych kwiatach.
Jedne z nich to jastruny, w szczególności jastrun wielki oraz jastrun właściwy. Drugie to złocienie, z tym, że te, które nazywamy margerytkami zostały przeniesione do osobnego rodzaju, o nazwie srebrzeń. To one właśnie występują jako "margerytki na pniu". Jest to o tyle ważne, że jastruny i srebrzenie mają różne wymagania, a także różną odporność na mróz. Jastruny to byliny zimujące w gruncie w ogrodach, srebrzenie uprawia się głównie w doniczkach. Można je także sadzić do gruntu, ale trzeba wiedzieć, że nie przetrzymają w nim polskiej zimy.

Jak odróżnić od siebie różne margerytki? Warto zerknąć na liście. Jastruny mają nieduże liście o kształcie wydłużonych łopatek, natomiast liście srebrzeni są mocno powcinane i podzielone.

Najpierw omówimy, jak zająć się margerytkami, które są jastrunami, a następnie tymi, które są srebrzeniami.

Dlaczego ten kwiat wyróżnia się na tle innych? Bo charakteryzuje go prosty, klasyczny kształt kwiatostanów. Zielone łodygi zdobią słoneczne kwiaty o białych płatkach.

Ale popularność margerytki w naszych ogrodach spowodowana jest także tym, że jest to roślina prosta w uprawie i nawet początkujący ogrodnik, będzie mógł latem cieszyć oko jej pięknymi kwiatami. Na tym też polega jej uniwersalność: margerytka urośnie wszędzie i nadaje się też na bukiety. Doskonale nadają się też na łąki kwietne.

Jednak mimo wielu plusów, margerytki - jastruny mają także swój minus. To rośliny samo rozsiewające się. Zdarza się, że pojawiają się nie tylko na rabatach, ale i w całym ogrodzie. To utrudnia zaprowadzenie ładu na terenie działki.

Miejsce, w którym rosną margerytki powinno być maksymalnie nasłonecznione. Tylko wtedy kwiaty rozwiną się prawidłowo. W cieniu będą mniejsze i mniej estetyczne będą wyglądały.

Co do gleby margerytki nie mają specjalnych wymagań. Urosną w zasadzie na każdym jej rodzaju, nawet na glebach piaszczystych, gliniastych. Świetnie nadadzą się również do ogródków skalnych. Mimo niewielkich wymagań, dobrze, kiedy zapewnimy im glebę przepuszczalną, nie kwaśną (o odczynie obojętnym lub zasadowym). Kiedy gleba, na której rosną margerytki będzie zbyt kwaśna, łodygi kwiatów mogą zacząć się skręcać, efektem czego będzie „chory" i nieestetyczny wygląd całej rośliny.

Rośliny podlewamy tylko w przypadku dość znacznego przesuszenia gleby, np. kiedy przez długi okres czasu nie pada deszcz. Pamiętajmy jednak, że roślina ma płytki system korzeniowy i zaszkodzi jej nadmiar zalegającej wody. Kiedy margerytkę zbyt obficie będziemy podlewać jej liście gwałtownie zżółkną, roślina zacznie zamierać i więdnąć.

Jeśli chodzi o zasilanie margerytek nawozem, to nie jest to konieczne. Jeśli jednak chcemy je zasilić wykorzystajmy kompost (w przypadku roślin ogrodowych). Kompost wymieszajmy z ziemią. Wiosną możemy także zasilić je nawozem mineralnym.

Jastruny przycinamy dwukrotnie w ciągu roku. Po raz pierwszy, kiedy przekwitną, usuwamy zwiędnięte kwiatostany. Później przycinamy już całą roślinę, pozostawiając na zimę tylko przyziemne części. Kępy mocno rozrośniętych margerytek należy także co kilka lat przerzedzać. Dzięki temu zabiegowi, kwiaty będą piękniejsze a roślina szybciej będzie rosła. Nie będzie mizerniała. Co kilka sezonów należy roślinę odmłodzić przez podział karpy. To zabieg konieczny. W przeciwnym razie kwiaty nie będą efektowne.

W kwietniu rozmnażamy kwiaty przez podział. Z końcem lata, bądź w czerwcu możemy też wysiać nasiona. Ogromny plusem jest fakt, że nasiona szybko kiełkują, a i młode rośliny również rozwijają się niezwykle szybko. Nasiona margerytki należy umieścić pod ziemią i podlewać, ale umiarkowanie. Zanim nadejdą mrozy powinniśmy ujrzeć pierwsze liście (jeśli w okolicach czerwca wysialiśmy nasiona).

Margerytki-jastruny są mrozoodporne. By jednak wyeliminować ryzyko przemarznięcia roślin, gdy zima jest wyjątkowo surowa należy przycięte części rośliny okryć, najlepiej włókniną. Nie bójmy się, roślina po zimie wyjątkowo szybko się rozrośnie.

Przejdźmy teraz do "tych drugich" margerytek. Te rośliny do niedawna były też znane jako złocienie. Obecnie ich oficjalna nazwa to srebrzeń krzewiasty. Są to atrakcyjne półkrzewy (ich pędy częściowo drewnieją). Najczęściej mają "margerytkowe" kwiaty, czyli z żółtym oczkiem i białymi płatkami, ale bywają też w różnych odcieniach różu, czerwieni, a także żółte. Mogą mieć też pełne kwiaty. Często są szczepione na pniu i w takiej wersji wyglądają wyjątkowo efektownie. Takie pienne rośliny najczęściej są sprzedawane pod hasłem "margerytka (lub margaretka) na pniu".

Te margerytki również lubią słoneczne stanowiska i żyzną, przepuszczalną ziemię. Jednak są mniej odporne na przesuszenie niż jastruny, warto je też regularnie zasilać nawozami do roślin kwitnących. Można je sadzić do gruntu, jednak najczęściej uprawia się je w doniczkach. W tym przypadku regularne podlewanie jest szczególnie ważne.

Jeśli zdecydujemy się na te margerytki, musimy pamiętać, że nie są one odporne na mróz. Dlatego, jeśli chcemy je mieć dłużej niż sezon, warto spróbować je przezimować. Należy przechować je w jasnym, najlepiej chłodnym pomieszczeniu (ok. 12-15º), dbając o to, żeby ziemia w doniczce nie przeschła. Niestety zimowanie nie zawsze kończy się sukcesem, jednak te rośliny, również w wersji piennej są coraz bardziej dostępne (również finansowo).