Sądząc po nazwie te storczyki można by wziąć za mieszankę dendrobium i falenopsisów, jednak to błąd. To gatunek dendrobium, pochodzący z Australii i Nowej Gwinei. Jego łodygi często tracą liście, a wtedy – pojawiają się na nich kwiaty, najczęściej zebrane w grona. Kwiaty są w odcieniach różu, fioletu, lila, często cieniowane i dwubarwne.

Te storczyki lubią mieć ciepło (nieco chłodniej zimą niż latem) i nie potrzebują okresu odpoczynku. Jednak przez cały rok trzeba im zapewnić bardzo dużo światła, a zimą mogą nawet wymagać doświetlania.

Katleje to storczyki pochodzące z Ameryki Południowej. Mają piękne i duże kwiaty, których charakterystyczną cechą jest wydłużona warżka – często w odmiennym kolorze niż pozostała część kwiatu i ozdobiona efektowną „falbanką”. Liście katlei nieco przypominają takie, jak mają falenopsisy. Kwiaty osadzone są po kilka na pędzie, wyrastającym z pseudobulwy. Katleja to tzw. storczyk sympodialny - wytwarza wiele pseudobulw, ale każda z nich wypuszcza tylko raz pęd kwiatowy.

Katleje są dość wymagające, ale udają się w domowej uprawie. Przede wszystkim trzeba im zapewnić dużo światła, zróżnicowane temperatury oraz okres odpoczynku.

Kwiaty miltonii na pierwszy rzut oka nie kojarzą się z egzotyczną orchideą, ale… swojskim bratkiem (te rośliny są nawet nazywane orchideą bratkową). Kwiaty mają silnie spłaszczone, najczęściej w odcieniach czerwieni, róż, fioletu, bywają także białe. Oczywiście ich płatki mogą być cieniowane i wzorzyste.

Miltonie, podobnie jak inne storczyki mają mnóstwo gatunków i odmian o zróżnicowanym wyglądzie i wymaganiach. Najczęściej jednak kupić można te, które są najlepiej przystosowane do domowych warunków uprawy – są to specjalnie hodowane mieszańce. Lubią one ciepło, ale z wyraźną różnicą temperatur między dniem i nocą oraz wilgotne powietrze. Miltonie pochodzą z Ameryki Południowej, gdzie – w zależności od gatunku – rosną m.in. w Andach oraz tropikalnych lasach.

Storczyk oncidium ma polską nazwę motylnik. Jest ona wyjątkowo trafna, bo kiedy kwitnie, wygląda jak gdyby unosiła się nad nim chmara motyli. Z kolei potoczna angielska nazwa – Dancing Lady, nawiązuje do kształtu kwiatów, które mogą kojarzyć się z postacią w balowej sukni. Kwiaty tego storczyka nie są zbyt duże, ale pojawiają się licznie na delikatnych i rozgałęzionych pędach. W uprawie domowej najczęściej spotyka się odmiany o żółtych lub pomarańczowych kwiatach, ale paleta ich kolorów jest znacznie większa, a dodatkowo często zdobią je wyraziste i kontrastowe wzory.

Te storczyki lubią ciepło, ale muszą mieć zróżnicowane temperatury. Potrzebują także kilkutygodniowego okresu spoczynku.