Podłoga na gruncie: kolejność warstw. Rola termoizolacji oraz hydroizolacji

Prawo budowlane stawia współczesnym budynkom mieszkalnym specjalne wymagania dotyczące oszczędność energii i odpowiedniej izolacyjności przegród budowlanych. A jedną z takich przegród jest właśnie podłoga na gruncie. W związku z tym przy wyborze rodzaju i grubości izolacji powinniśmy kierować się zasadą racjonalnego zużycia energii. Kwestię tę regulują również przepisy, a konkretnie Warunki techniczne, jakim powinny podlegać budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z nimi, jeśli podłoga taka znajduje się pod pomieszczeniami ogrzewanymi, to jej współczynnik przewodzenia ciepła U może wynosić maksymalnie 0,30 W/(m²K).

Warto przeczytać: Współczynnik przenikania ciepła w domu: ściany, dach, okna

Prawidłowo zaprojektowana i wykonana podłoga na gruncie jest gwarancją tego, że nasz dom będzie odpowiednio chroniony przed ucieczką ciepła i napływem wilgoci. Zwiększa ona komfort użytkowania pomieszczeń na parterze oraz zapewnia dobre tłumienie drgań.

Materiały termo- i hydroizolacyjne w podłodze na gruncie

Liczba i kolejność warstw podłogi na gruncie zależy od rodzaju materiału izolacyjnego. Musi on charakteryzować się przede wszystkim odpowiednimi właściwościami termicznymi i jak najmniejszą nasiąkliwością, wysoką wytrzymałością na naprężenia wywołane obciążeniami użytkowymi i własnymi układu oraz stabilnością wymiarów (nie może ich zmieniać w wyniku np. wilgoci).
Tabela przedstawia dwie najważniejsze cechy podstawowych materiałów wykorzystywanych przy układaniu podłogi na gruncie.

Styropian (polistyren ekspandowany – EPS) podłogowy jest materiałem stosowanym najczęściej z racji najlepszej relacji ceny do właściwości. Na jego korzyść przemawia to, że nie ulega starzeniu i rozkładowi organicznemu, charakteryzuje się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła (λ – lambda), niską nasiąkliwością objętościową, łatwością obróbki oraz to, że jest ogólnie dostępny. Trzeba jednak pamiętać, że materiał ten nie jest odporny na działanie rozpuszczalników organicznych – ulega zniszczeniu pod wpływem lepiku rozpuszczalnikowego, benzyny i ropy naftowej.

Materiałem polistyrenowym, który jest mniej nasiąkliwy i bardziej odporny na ściskanie niż styropian podłogowy, jest polistyren ekstrudowany (XPS). Dzięki jednorodnej i zamkniętokomórkowej strukturze płyty te, przez cały czas eksploatacji, zachowują doskonałe właściwości termoizolacyjne i mechaniczne. 

Warstwy podłogi na gruncie

Podłogę na gruncie układamy z 5–6 warstw:

1. podłoże – warstwa odpowiednio zagęszczonego pisku, pospółki lub żwiru,
2. podbudowa betonowa – warstwa zapewniająca stabilność konstrukcyjnej podłogi oraz równomierne rozłożenie obciążeń statycznych, czasami zalecane jest zbrojenie (rozproszone lub siatką), w tej lub niższej warstwie powinny być rozprowadzone instalacje stanu „zero" (kanalizacja, woda),
3. izolacja przeciwilgociowa – można ją wykonać z papy bitumicznej (zgrzewanej lub łączonej na zakład metodą klejenia lepikiem) lub folii (PE lub PP),
4. izolacja termiczna – warstwa z wybranego wcześniej materiału (styropianu, polistyrenu estrudowanego, wełny mineralnej lub pianki poliuretanowej),
5. dodatkowa warstwa przeciwwilgociowa – układana najczęściej z grubej folii budowlanej w przypadku zastosowania do termoizolacji wełny mineralnej lub w przypadku, jeśli warstwę końcową zamierzamy układać z masy o konsystencji ciekłej lub półciekłej,
6. jastrych – warstwa wyrównująca, dociskowa, która ma stanowić podłoże dla warstwy wykończeniowej posadzki (np. terakota, panele, wykładziny).

W przypadku kiedy zdecydujemy się na wykorzystanie do termoizolacji granulatu keramzytowego lub popiołoporytowego redukujemy liczbę warstw do trzech. Jedna warstwa granulatu zastępuje: podłoże, podbudowę betonową oraz izolację termiczną. Dzięki temu wykonanie podłogi na gruncie w tej technologii skraca znacznie czas i koszt jej wykonania. Ponadto warstwa zagęszczonego kruszywa ma kilkakrotnie większą wytrzymałość na ściskanie niż styropian. 

Przeczytaj też poradnik: Jak wykonać podłogę na gruncie