Drewno na zewnętrznej ścianie domu może stanowić – i zwykle tak jest – o unikalnym, a przynajmniej oryginalnym charakterze budynku. Na pewno zaś dodaje obiektowi, zwłaszcza o surowej bryle, uroku i świadczy o dobrym guście właściciela. Nie chodzi oczywiście tylko o domy jednorodzinne. Projektanci już dość dawno dostrzegli ten fakt, że połączenie surowej linii współczesnej architektury wielkomiejskiej i przemysłowej z detalami drewnianymi niesie właściwie tylko pozytywne wrażenia. Dzieje się tak dlatego, że drewno to produkt naturalny, pozytywnie odbierany przez ludzkie zmysły.
Zaletą elewacji drewnianej, prócz wspomnianych walorów estetycznych, jest jej niewielka cena, lekkość, izolacja termiczna i akustyczna. Po kilkunastu latach eksploatacji można ją stosunkowo łatwo wymienić. Właściwa konserwacja przedłuża jej żywotność. Bardzo często drewnem pokrywa się tylko wybrany fragmnet elewacji.
Wśród propozycji firm produkujących elewacje drewniane są:
- deski,
- panele,
- sklejki wodoodporne.
– Rzeczywiście inwestorzy coraz częściej decydują się na elewacje drewniane, choć nie jest to jeszcze coś, co byłoby bardzo widoczne w pejzażu miast i osiedli – uważa Krzysztof Łukanowski, właściciel pracowni architektonicznej. – Sztandarowym projektem tego rodzaju jest warszawskie osiedle Eko Park, zaprojektowane przez śp. architekta Stanisława Kuryłowicza.
Największą zaletą drewna jest jego estetyka, naturalne ciepło i fakt, iż jest to materiał ekologiczny. Barierą w stosowaniu elewacji z drewna jest jej stosunkowo krótka żywotność, zwykle 5–10 lat. Niemniej na polskim rynku są już bardzo skuteczne chemiczne środki impregnujące, dzięki którym drewno jest lepiej chronione przed grzybami, pleśnią i owadami.
Jakiego drewna użyć na elewacji? Wybór jest spory
Na szczególną uwagę zasługują elewacje wykonane z cedru kanadyjskiego. Na korzyść drewna cedrowego przemawiają wysokie parametry techniczne: gęstość, trwałość i lekkość. Ponadto drewno wyróżnia się bardzo dobrś izolacyjnością cieplną i akustyczną. Wzrastający w surowym klimacie podbiegunowym Kanady (wybrzeże Pacyfiku) cedr, naturalnie odporny na zmienne warunki atmosferyczne przez długie lata będzie spełniał funkcje ochronne budynku. Co ciekawe, cedrowe deski fasadowe nie wymagają malowania i zabiegów konserwujących. Z czasem pokrywają się patyną, zmieniając barwę na srebrzysto-szarą. Dodatkowo ten gatunek drewna przesączony jest naturalnymi olejkami eterycznymi, które wydzielają przyjemny zapach. Olejki stanowią też naturalną barierę przed insektami i grzybami.
Na podobne uznanie zasługuje modrzew syberyjski, czyli drzewo rosnące w równie surowym klimacie północnej Rosji. Posiada małe przyrosty roczne, co decyduje o jego wytrzymałości. Obrobione drewno ma zabarwienie brunatno-miodowe.
Małe przyrosty, zatem dużą wytrzymałość, posiada także świerk skandynawski. Od polskiego różni się mniejsza liczbą sęków, dzięki czemu jest bardziej gładkie.
Jeszcze bardziej egzotycznym gatunkiem drewna stosowanego na elewacje budynków jest brazylijska tatajuba. Podobnie jak gatunki rosnące w surowym klimacie, posiada gęstą strukturę i jest wyjątkowo odporna na wilgoć, pleśnie, grzyby i owady. To materiał jasny, żółto-brązowy, który z czasem ciemnieje.
Na uwagę osób planujących wykonanie drewnianej elewacji domu zasługuje też okoume – drewno pozyskiwane z lasów Afryki Środkowej, szczególne w Gabonie. Z tego względu nazywane zamiennie drewnem gabon. Posiada ciekawy łososiowo-różowy kolor, którego nie zmienią żadne czynniki zewnętrzne. Okoume wykorzystywane jest ponadto w zabudowie wnętrz i do budowy mebli.
Strefa Biznesu: Zwolnienia grupowe w Polsce. Ekspert uspokaja
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
