Miłek wiosenny
To piękna roślina, która kwitnie wiosną (w kwietniu-maju). Nie jest wysoki, ale ma dość duże i intensywnie żółte kwiaty o błyszczących płatkach. Jego pędy i liście przypominają bardzo gęsty koperek. Miłka nie trzeba podlewać (wręcz tego nie lubi), ani nawozić, ale nie uznaje kompromisów co do odczynu gleby – musi być wapienna, a także przepuszczalna. Za to nie musi być żyzna. Najlepiej rośnie w dobrze nasłonecznionych miejscach, ale znosi także lekki cień. Warto wiedzieć, że miłek wiosenny rośnie dziko w Polsce, ale jest pod ścisłą ochroną.
Perukowiec podolski
To niewysokie drzewo lub większy krzew, o dekoracyjnym wyglądzie. Ma kilka gatunków, a najbardziej efektowny i najczęściej spotykany w ogrodach jest Royal Purple o pięknych, bordowych liściach (jest też kilka innych odmian o czerwonych liściach, a także perukowce, które mają liście zielone). Ozdobą perukowców są puszyste owocostany, które przypominają właśnie peruki. Utrzymują się one do późnej jesieni, a często również zimą. Perukowce są odporne ma mróz, suszę, zanieczyszczenia, a nawet zasolenie ziemi. Muszą mieć jednak słońce i wapienną ziemię.
Skalnice
Skalnice to rodzaj niewielkich bylin, które w naturze rosną na wapiennych skałach. Najbardziej znanym i dekoracyjnym gatunkiem jest skalnica Arendsa (na zdjęciu), która w kwietniu-maju pokrywa się dzwonkowatymi kwiatami – białymi, różowymi, bordowymi. Jednak skalnice maja więcej gatunków, które świetnie nadają się m.in. na skalniaki. Trzeba im jednak zapewnić przepuszczalną, średnio wilgotną i zasadową ziemię (wyjątkiem jest skalnica rozłogowa).
Ubiorek wiecznie zielony
Piękną ozdobą skalniaków, ale też murków i niskich rabat jest ubiorek wiecznie zielony. Zgodnie z nazwą jego liście pozostają zielone przez cały rok. Natomiast wiosną pojawiają się na nim białe, różowe lub filetowe kwiaty, zebrane w płaskie, okrągłe kwiatostany. Ubiorki kwitną od kwietnia do czerwca, czasem powtórnie zakwitają późnym latem. Są odporne suszę, a nawet wolą ją, niż nadmiar wody. Najlepiej rosną w słonecznych miejscach, na wapiennych ziemiach. Co kilka lat warto je rozsadzać i „odmładzać”, bo choć są wieloletnie, to nie są bardzo trwałe. W chłodniejszych regionach warto je okrywać za zimę (np. stroiszem).
