Pięciorniki krzewiaste
Pięciorniki to nieduże, ale wdzięczne i naprawdę ozdobne krzewy. Kwitną od wiosny do jesieni na żółto, biało, pomarańczowo lub różowo. Radzą sobie z suszą, zimnem, zanieczyszczeniem, a nawet zasoleniem ziemi. Trzeba im jedynie zapewnić słoneczne miejsce , warto też pamiętać o przycinaniu (wczesną wiosną), bo dzięki temu lepiej kwitną.
Krzewuszka cudowna
Nazwa tego krzewu nie jest na wyrost – rzeczywiście jest cudowna. Zakwita w maju i kwitnie do czerwca-lipca, bardzo często powtarza też kwitnienie jesienią (po przycięciu kwiatostanów). Jej kwiaty najczęściej są różowe, ale mają różne odcienie, są też białe i amarantowe. Dodatkowo mogą mieć wzorzyste i kolorowe liście.
Krzewuszki (zwane też wajgelami) najlepiej rosną w słońcu lub półcieniu i na żyznej ziemi, ale radzą sobie również na słabszych glebach. Lubią osłonięte i zaciszne miejsca. Podczas suszy warto je podlewać.
Pewnym problemem może być odporność na mróz – bardziej „wyszukane” odmiany (kolorowe) bywają nie w pełni wytrzymałe. Natomiast starsze radzą sobie z nim dobrze – nawet jeśli niektóre pędy zmarzną, wystarczy je wyciąć, a krzew wypuści nowe. Krzewuszki warto przycinać – robi się to po przekwitnięciu.
Mahonia pospolita
Mahonia pospolita nie dość, że pięknie kwitnie, to ma też dekoracyjne owoce, a jej liście są zielone przez cały rok. Bywa mylona z ostrokrzewem, ale w rzeczywistości jest spokrewniona z berberysem i podobnie jak on – ma niewielkie wymagania. Kwiaty mahonii pojawiają się w kwietniu. Są drobne, ale zebrane w bujne grona, bardzo pachnące i miododajne.
Mahonia nie ma specjalnych wymagań glebowych. Najlepiej rośnie w półcieniu, znosi też cień, za to gorzej radzi sobie z nasłonecznieniem. Powinno się ją sadzić w zacisznych, osłoniętych miejscach, bo mogą jej szkodzić zimowe wiatry. Mahonie są odporne na mróz, natomiast trzeba pamiętać o tym, że jeśli jest sucho, to warto je nawadniać, szczególnie przed zimą. Jednak i bez tego dobrze sobie radzą.
Tawuła Douglasa i tawuła japońska
Te dwa krzewy są podobne do siebie, za to w niewielkim stopniu przypominają tawułę norweską. Są niewysokie i kwitną na różowo (lub biało). Tawuły japońskie mają kwiaty zebrane w płaskie, baldachowate kwiatostany, tawuły Douglasa – mają wydłużone, stożkowate kwiatostany. Niektóre odmiany miewają też przebarwione liście.
Obydwa te krzewy kwitną w czerwcu-lipcu (pojedyncze kwiaty mogą pojawiać się też później). Mogą rosnąć nawet na niezbyt żyznej ziemi, poradzą sobie z przejściową suszą oraz mrozem. Najlepiej kwitną w słonecznych miejscach. Z zabiegów pielęgnacyjnych wymagają głównie przycięcia – mocnego, wczesną wiosną. Dzięki temu znacznie lepiej kwitną.
