Parzydło leśne
Uprawiając tę roślinę nie należy obawiać się poparzeń, bo jej nazwa pochodzi od tego, że występuje „parami” – jest dwupienna czyli występują rośliny męskie i żeńskie. Kwitną jedne i drugie, choć nieco różnią się wyglądem kwiatostanów. Parzydła tworzą kępy podwójnie pierzastych liści. Z nich wyrastają wysokie, pędy kwiatowe, zwieńczone wiechowatym kwiatostanem w kolorze białym lub kremowym. Są one podobne do nieco bardziej popularnych tawułek Arendsa, ale znacznie od nich większe. Kiedy kwitną, a robią to w czerwcu i lipcu, mogą mieć nawet ponad 2 metry.
Parzydła potrzebują żyznej, próchniczej i stale wilgotnej ziemi. Najlepiej rosną w półcieniu.
Pstrolistka sercowata
Jeśli szukamy niezbyt wysokich roślin na mokrą ziemię, zwróćmy uwagę na pstrolistkę sercowatą (ta roślina jest też znana jako tułacz pstry). Jej główną ozdobą są kolorowe liście (szczególnie u odmiany Chamaeleon) – przebarwione na żółto, kremowo i czerwono. Znacznie mniej okazałe są kwiaty pstrolistki, które pojawiają się latem.
Ta roślina najlepiej czuje się na ziemiach stale wilgotnych, ale przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie. Jest wieloletnia, ale nie jest w pełni odporna na mróz, więc warto ją okrywać przed zimą (szczególnie młode rośliny oraz w chłodniejszych regionach kraju).
Rutewki
Wilgotną ziemią lubią także różne gatunki rutewek. Można je sadzić w pobliżu zbiorników wodnych, najlepiej w półcieniu. Rutewki mają delikatne, pierzaste kwiaty (złożone z pręcików), ale wytwarzają ich bardzo dużo. Najczęściej mają kwiaty w odcieniach różu, fioletu, ale też białe i żółtawe.
W ogrodach spotyka się kilka gatunków rutewek, różniących się właśnie kolorem kwiatów, pokrojem, kształtem liści, a także wielkością, choć wszystkie to raczej spore rośliny (od 1 do 2 m wys.).
Tawułki Arendsa
To piękne i kolorowe byliny, które długo kwitną i mają dość kompaktowe rozmiary. Są uprawiane w wielu ogrodach, niekoniecznie na podmokłej ziemi. Wymagają jednak wtedy regularnego i intensywnego podlewania, bo jeśli mają za sucho – słabo rosną i nie kwitną. Dlatego tawułki warto sadzić w miejscach wilgotnych i półcienistych.
Ziemia, choć wilgotna musi być przepuszczalna, żyzna i próchnicza. W takich warunkach chętnie i obficie kwitną, wytwarzając różnokolorowe kwiaty. Są one bardzo drobne, ale zebrane w większe, wiechowate kwiatostany.
