Szpachlowanie ścian gładzią gipsową w celu usunięcia ubytków

Jeśli chodzi o narzędzia pracy wykorzystywane przy naprawianiu nierówności ścian, to niezbędne są: 

• szpachelka,
• pędzel,
• siateczka do zbrojenia gipsu,
• elastyczne naczynie do gipsu (dobrze sprawdza się połowa gumowej piłki),
• papier ściarny lub siatka do szlifowania.

Mogą przydać się też wiertarka z mieszadłem (do rozrobienia masy gipsowej), paca stalowa i wałek malarski. 

Usuwanie ubytków w ścianie

Okolica uszkodzenia porzed uzupełnieniem musi być dokładnie oczyszczona. Można użyć do tego drucianej szczotki oraz szpachelki. Drucianą szczotką oczyszcza się powierzchnię ze starych powłok, szpachelką natomiast usuwa się większe chropowatości oraz poszerza się pęknięcia (dzięki temu łatwiej będzie je potem dokładnie wypełnić zaprawą). Tak przygotowaną powierzchnię należy odpowiednio odkurzyć za pomocą szczotki lub odkurzacza (to ważne, bo pył i kurz zgromadzony na powierzchni będzie zmniejszał przyczepność kolejnych warstw naprawczych).

Odsłonięte podłoże należy zagruntować emulsją. Jeżeli mamy do czynienia z twardym podłożem, takim jak tynk cementowy, cementowo-wapienny lub gipsowy, możemy gruntować z użyciem pędzla. W przypadku podłoża, którego twardości nie jesteśmy pewni (np. gładź gipsowa), należy użyć wałka malarskiego. Preparat Uni-Grunt przenikając w głąb podłoża lekko je wzmacnia, jednocześnie zmniejszając jego chłonność.

Po wyschnięciu emulsji należy przystąpić do wypełnienia szczeliny. Wypełnienie będzie trwałe, jeżeli zaprawę nałoży się w dwóch etapach. Pierwsza warstwa stanowić będzie dokładne wypełnienie pęknięcia, w drugiej zatopiona zostanie siatka zbrojąca o szerokości minimum 10 cm. Zastosowanie siatki zbrojącej zapobiegnie ponownemu pękaniu. Siatkę należy wcisnąć szpachelką w świeży pas zaprawy gipsowej, w taki sposób, żeby pozostawała całkowicie niewidoczna.

Gładkie ściany na finiszu

Ślady nawet niewielkich napraw bywają niestety zauważalne. Miejsca, gdzie nałożono nową zaprawę gipsą, mogą różnić się kolorem od reszty ściany. Dlatego warto całość pomalować. Jeżeli ściana nie była wcześniej pokryta farbą, przed pomalowaniem całą naprawioną powierzchnię należy przeszpachlować gładzią gipsową. Na rynku dostępne są gładzie, które nie wymagają mieszania, ponieważ są w postaci gotowej do użycia (np. gładź gipsowa Fortis).

Uwaga! Jeżeli ściana jest słabo nasiąkliwa, szczególnie gładka lub nosi trudne do usunięcia pozostałości starych powłok malarskich, należy dodatkowo pokryć ją tzw. warstwą sczepną, która zapewni nanoszonej później gładzi gipsowej odpowiednią przyczepność do naprawianego podłoża (np. Adherem z linii Atlas Gips).

Gładź gipsową nanosi się równomiernie, za pomocą gładkiej pacy ze stali nierdzewnej, pasami:

• w przypadku ścian – od podłogi ku sufitowi,
• w przypadku sufitu – od okna w głąb pomieszczenia.

Nakładaną masę szpachlową sukcesywnie się wygładza. Po wyschnięciu należy usunąć powstałe nierówności, szlifując ścianę drobnoziarnistym papierem ściernym lub siatką do szlifowania.

Malowanie ściany najlepiej zaodzinach po zakończeniu prac gipsowych. Można użyć do tego celu dowolnych farb. Żeby jednak w pełni skorzystać z właściwości gipsu, materiału bardzo dobrze wpływającego na klimat wnętrza, zaleca się zastosowanie farb o dużej paroprzepuszczalności. 

Ekspert Jacek Ciasnocha z Grupy Atlas radzi

Coraz powszechniejsze jest wykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą tzw. suchej zabudowy, czyli płytami gipsowo-kartonowymi. Przyklejanie ich nie należy do czynności skomplikowanych. Co więcej, jest to praca dość czysta i szybka, daleka od tradycyjnego tynkowania „na mokro". Płyty g-k można przytwierdzić do ściany za pomocą kleju lub zamocować na stalowym ruszcie, przytwierdzonym wcześniej do podłoża wkrętami. Częściej spotykana i łatwiejsza jest metoda pierwsza. Płyty g-k przyklejać można na "plackach" gipsowych o średnicy ok. 10 cm i grubości do 2 cm, w rozstawie co 30–40 cm. Nie wolno zapominać o pozostawieniu szczelin dystansowych pomiędzy płytami a podłogą (ok. 1 cm), płytami a sufitem (ok. 5 mm) oraz pomiędzy sąsiadującymi płytami (ok. 2 mm).
Trzeba też pamiętać, że nie przykleja się płyt g-k do sufitów. Tam zamiast kleju stosuje się mocowanie na metalowym ruszcie.