Wapno ogrodowe przydaje się zimą. Kiedy, jak i do czego je stosować? Radzimy, jak wykorzystać wapno do bielenia drzew i odkwaszania podłoża

Bielenie drzew to zabieg bardzo ważny, ale jeśli ma spełnić swoje zadanie, musi zostać przeprowadzony w odpowiednim terminie. Wbrew obiegowej opinii bielenie pni drzew nie służy ich ochronie przed szkodnikami ani nie ma na celu uzyskania efektu dekoracyjnego. Jego zadaniem jest ochrona pni i grubych konarów przed uszkodzeniami mrozowymi, powstałymi w wyniku panujących zimą różnic temperatur między dniem i nocą.

W dzień ostre, zimowe słońce nagrzewa ciemną korę pni i konarów drzew oraz krzewów owocowych (np. porzeczek), zakłócając roślinom zimowy spoczynek i pobudzając je do wznowienia wegetacji. Nocą, gdy temperatura gwałtownie spada, nagrzane i częściowo rozhartowane drewno zaczyna pękać, a na jego powierzchni tworzą się głębokie, podłużne rany, sprzyjające przemarzaniu roślin. W uszkodzone miejsca łatwo wnikają też patogeny (powodujące m.in. choroby kory) i szkodniki, które w sezonie wegetacyjnym mogą zniszczyć osłabione drzewa. Pobielona wapnem kora odbija słońce i skutecznie chroni pnie oraz konary drzew przed nagrzaniem.

Tak trudne dla roślin warunki panują najczęściej w styczniu i w lutym, dlatego jeśli zabieg ma przynieść spodziewany efekt, należy go wykonać już w listopadzie lub grudniu, powtarzając w razie potrzeby procedurę w styczniu i lutym (wapno może być zmywane przez deszcz).

Do bielenia pni można wykorzystać białą farbę emulsyjną lub specjalnie przeznaczone do tego celu wapno ogrodnicze (np. wapno ogrodniecze Biopon, wapno ogrodnicze o zwiększonej przyczepności FLORMIX, wapno do bielenia Target, wapno do bielenia pni FLOROVIT).

Ważne jest, aby zabieg wykonać w czasie bezdeszczowej i bezmroźnej pogody (ok. 4°C), ściśle stosując się do zaleceń producenta preparatu. Zalecaną ilość wapna należy rozpuścić w odpowiedniej ilości wody dla uzyskania roztworu nazywanego mlekiem wapiennym, którym pokrywa się dokładnie pnie drzew, szczególnie od strony południowej.

Wapno ogrodnicze w razie potrzeby możemy też wykorzystać do odkwaszania podłoża na glebach nadmiernie zakwaszonych (pH 5,5 i niższe) w celu uzyskania odczynu między lekko kwaśnym i obojętnym, a nawet zasadowym (lekko kwaśny 5,6 – 6,5; obojętny 6,6 – 7,2; zasadowy > 7,3).

Taki zabieg nie tylko podwyższa pH podłoża, czyniąc je zdatnym do uprawy wielu roślin (z wyjątkiem wrzosowatych i innych, które preferują kwaśną glebę), ale też: poprawia strukturę podłoża, ułatwia roślinom przyswajanie zawartych w glebie mikroelementów i wspomaga prawidłowy rozwój pożytecznych mikroorganizmów.
Uwaga: Przed zabiegiem należy jednak sprawdzić kwasomierzem odczyn gleby, upewniając się, że faktycznie wymaga ona odkwaszenia.

Trzeba też pamiętać, że zabiegu nie można wykonać o dowolnej porze roku. Wapno do prawidłowego związania się z podłożem potrzebuje umiarkowanej temperatury i odpowiedniej wilgotności gleby, dlatego wapnowanie ziemi najlepiej przeprowadzić jesienią (październik–listopad), a jeśli się to nie uda, to wczesną wiosną (luty–marzec).

Uwaga: wiosna jest gorszym terminem na wapnowanie niż jesień, gdyż w nowym sezonie, przed rozpoczęciem upraw, stosujemy zwykle różne inne nawozy, których nie wolno łączyć z nawozami wapniowymi. Odstęp między wapnowaniem gleby a zastosowaniem innych nawozów (nawozów fosforowych, siarczanowych i potasowych) musi wynosić co najmniej 2–3 tygodnie, w przeciwnym razie może dojść miedzy nimi do niekorzystnych reakcji chemicznych.

Wapnowania nie możemy przeprowadzić też później niż 3–4 tygodnie przed siewem i sadzeniem roślin, gdyż wapno mogłoby uszkodzić młode siewki oraz nasiona. Trzeba też pamiętać, że nawóz wapniowy po zastosowaniu należy wymieszać z wierzchnią warstwą ziemi (ok. 20 cm), gdyż pozostawiony na powierzchni nie przyniesie pożądanego efektu, a może nawet być szkodliwy.