Trociny jako ściółka ogrodowa. Radzimy, jak je stosować i na co zwrócić uwagę

Trociny rozłożone jako ściółka wokół roślin (warstwa ok. 6-10 cm) mają sporo zalet:

• doskonale chronią podłoże przed wysychaniem i rozwojem chwastów,
• przyczyniają się do rozwoju pożytecznych mikroorganizmów glebowych,
• zapobiegają zaskorupianiu się podłoża i stanowią dobrą izolację termiczną, zarówno w czasie upałów (gleba mniej się nagrzewa), jak i mrozów (podłoże chronione jest przed przemarzaniem).

Ponieważ trociny wolno się rozkładają, nie wymagają częstego uzupełniania i nie mają radykalnego wpływu na zmianę składu chemicznego podłoża. Wprawdzie nie dostarczają roślinom zbyt wielu składników odżywczych (są ubogie w substancje pokarmowe), ale poprawiają strukturę i właściwości fizyczne gleby (m.in. wodno-powietrzne), a także nieco ją zakwaszają (trociny z drzew liściastych słabiej, z drzew iglastych silniej). Mogą też służyć do ściółkowania upraw roślin użytkowych, chroniąc owoce przed bezpośrednim kontaktem z glebą (np. truskawki).

Trociny stosuje się jednak w różny sposób, w zależności od tego, z jakiego rodzaju drzewa pochodzą. Trociny z drzew liściastych zawierają substancje ograniczające wzrost i rozwój roślin (m.in. garbniki i fenole), dlatego przed wykorzystaniem ich do ściółkowania, należy je przekompostować (co najmniej przez ok. 4-5 miesięcy). Dzięki temu znajdujące się w nich substancje zostaną zneutralizowane i nie będą miały wpływu na rozwój roślin.

Do kompostowania trocin trzeba jednak dodać składnik bogaty w azot (kurzeniec, skoszoną trawę lub nawóz azotowy np. mocznik, saletra amonowa), gdyż bakterie, powodujące ich rozkład, potrzebują do tego celu azotu, którego trociny prawie nie zawierają.

Świeżymi trocinami liściastymi nie poleca się ściółkować roślin, ale jeśli już to zrobiliśmy, wiosną należy posypać je z wierzchu nawozem zawierającym azot (najlepiej kilkakrotnie w małych dawkach do czerwca), w przeciwnym razie bakterie powodujące ich rozkład wyjałowią podłoże z tego składnika, co z kolei doprowadzi do jego niedoboru w roślinach.

Przekompostowane trociny z drzew liściastych możemy rozkładać pod wszystkie rośliny z wyjątkiem gatunków lubiących gleby zasadowe, gdyż trociny lekko zakwaszają glebę.

Trochę inaczej wygląda sytuacja z trocinami z drzew iglastych. Ponieważ nie zawierają tylu substancji o niekorzystnym wpływie na rośliny co trociny z drzew liściastych, można stosować je do ściółkowania w postaci świeżej (choć też lepiej je przekompostować). Podobnie jak trociny z drzew liściastych, również należy posypać je nawozem azotowym.

Trzeba też pamiętać, że trociny z drzew iglastych silniej zakwaszają glebę niż z trociny z drzew liściastych, dlatego najlepiej stosować je do ściółkowania roślin kwasolubnych (np. różaneczników, borówek, wrzosów).

Zanim jednak zastosujemy w ogrodzie ściółkę z trocin, powinniśmy pamiętać, że trociny muszą pochodzić z surowego drewna, a nie resztek mebli i innych przedmiotów użytkowych, gdyż wtedy mogą zawierać lakiery, kleje, farby i inne substancje, mające negatywny wpływ na rozwój roślin.

Trociny z drzew liściastych zawsze powinny być przekompostowane przed zastosowaniem, ale szczególnie ważne jest to w przypadku trocin pochodzących z drzew wykazujących właściwości allelopatyczne, czyli ograniczające wzrost innych roślin. Do takich drzew należą np. orzech włoski i czarny (zawierają juglon), dąb, robinia akacjowa, olcha. Trociny z tych drzew lepiej kompostować dłużej niż inne (nawet rok) i w osobnym kompostowniku. Jeśli chcemy sprawdzić, czy po przekompostowaniu trociny z orzecha nadal zawierają juglon, możemy posadzić w nich siewki pomidora, który jest bardzo wrażliwy na tę substancję. Jeśli juglon nadal będzie obecny w trocinach, lepiej wykorzystać je do ściółkowania roślin tolerujących tą substancję jak np.: cebula, fasola, burak, begonie, tuje, paprocie.