Komarzyca Nico – jak uprawiać tę roślinę i jak ją wykorzystać? Poznaj wymagania i zalety komarzycy purpurowej

Plektrantusy, nazywane też komarzycami, nie zachwycają barwnymi kwiatami ani okazałymi liśćmi, mimo to należą do grona niezwykle cenionych roślin balkonowych. Za ich popularność odpowiada głównie wyrazisty, kamforowy aromat liści, który odstrasza komary i pozwala nam spędzić popołudnie w ogrodzie lub na tarasie bez towarzystwa uciążliwych owadów. Oczywiście komarzyce nie pełnią wyłącznie roli odstraszaczy owadów, gdyż mają także walory ozdobne w postaci barwnych liści i atrakcyjnego pokroju.

Jedną z ciekawszych komarzyc jest między innymi komarzyca purpurowa (Plectranthus ciliatus), która w uprawie reprezentowana jest głównie przez odmianę „Nico”. Roślina tworzy długie, dość grube, rozgałęzione, przewieszające się, mięsiste, zwykle podbarwiane na bordowo pędy. Gęsto pokrywają je duże, jajowate liście, osadzone na długich ogonkach i zebrane w naprzeciwległe pary. Liście z wierzchu są błyszczące i ciemnozielone (czasem z bordowym odcieniem), a od spodu bordowo-fioletowe. Brzegi liści są lekko ząbkowane, a na blaszce widoczna jest gęsta siateczka nerwów, przez co powierzchnia liścia wydaje się pomarszczona.

Dzięki licznym, ulistnionym pędom roślina tworzy niezwykle efektowną, gęstą, przewieszającą się na boki kępę (wys. ok. 30-50 cm), szczególnie wtedy, gdy na początku uprawy miała uszczykiwane wierzchołki pędów. Znacznie mniejszą wartość ozdobną mają natomiast drobne, liliowobiałe kwiaty, zebrane w sterczące kłosy, dlatego jeśli się pojawią, lepiej jest je usuwać. Cała roślina jest też delikatnie owłosiona.

Komarzyca purpurowa „Nico” to roślina niewymagająca i łatwa w uprawie. Najlepiej czuje się na półcienistym stanowisku i w żyznej, próchniczej, stale lekko wilgotnej ziemi, ale urośnie też w większym cieniu i w każdym uniwersalnym podłożu dla roślin doniczkowych. Toleruje przejściową suszę, ale nie znosi zalania, dlatego powinna być podlewana systematycznie, lecz umiarkowanie. Ponieważ rośnie bardzo szybko i tworzy dużą masę liści, w sezonie wymaga zasilania, najlepiej nawozami dla roślin o ozdobnych liściach. Zwykle nie potrzebuje natomiast zabiegów ochronnych, gdyż rzadko pada ofiarą chorób lub szkodników.

Niezwykle łatwe jest też jej rozmnażanie, gdyż wystarczy pobrać z rośliny sadzonki pędowe i ukorzenić je w zwykłej wodzie lub wilgotnym podłożu.

Niestety, komarzyca purpurowa podobnie jak inne komarzyce nie jest rośliną mrozoodporną, więc nie może pozostać przez cały rok na balkonie lub w ogrodzie. Dlatego też pod koniec sezonu możemy potraktować ją jako roślinę jednoroczną lub spróbować przechować przez zimę w pomieszczeniu. W tym celu przed pierwszymi, jesiennymi przymrozkami roślinę należy przenieść z balkonu lub tarasu do chłodnego (10-15°C), ale widnego pomieszczenia, w którym pozostanie aż do wiosny. Przed zimowaniem można mocno przyciąć jej pędy (na wys. ok. 10-15 cm. od ziemi), ale nie jest to konieczne, gdyż wiosną pędy mogą się przydać do rozmnażania (zimą roślina najprawdopodobniej zrzuci część liści).

W czasie spoczynku rośliny należy ograniczyć jej podlewanie do minimum (wierzchnia warstwa ziemi przed kolejnym podlaniem musi przeschnąć) oraz zaprzestać nawożenia lub zastosować specjalne nawozy jesienno-zimowe do roślin domowych (np. Florovit).

Wiosną, gdy roślina wznowi wegetację, przesadzamy ją do świeżej ziemi, przenosimy do cieplejszego pomieszczenia i systematycznie podlewamy. Jeśli jesienią nie przycięliśmy pędów, możemy zrobić to wiosną, wykorzystując ścięte odcinki jako sadzonki pędowe. Po zabiegu roślina będzie wprawdzie wyglądać „łyso” i nieciekawie, ale szybko się odrodzi i wspaniale zagęści, stanowiąc latem piękną ozdobę balkonu, tarasu lub ogrodu.

Najlepiej prezentuje się jako soliter w wiszących donicach, ale może być też wykorzystana do tworzenia kompozycji z innymi roślinami ozdobnymi (np. z pelargonią rabatową, niecierpkami, fuksją). Warto też wiedzieć, że komarzyca purpurowa posiada nie tylko popularną w Polsce odmianę „Nico”, ale też kilka innych odmian, które jednak w naszym kraju są jeszcze trudno dostępne (np. „Troy's Gold” czy „Sasha” o żółtozielonych liściach).