Fornir – o jego zastosowaniu, słabych i mocnych stronach

Fornir stanowią płaty zwykle o grubości od 0,1 milimetra do 3 milimetrów. Nakleja się go na elementy wykonane z drewna, aby efektownie się prezentowały i żeby słoje na nich wyglądały na bardziej wyraziste i były mocniejsze. Fornir stosowany jest nie tylko w aranżacji wnętrz (meble – głównie kuchenne i łazienkowe, drzwi, okleiny ścienne), ale też w budownictwie (ścianki działowe).

Fornir niektórzy utożsamiają z okleiną naturalną. Inni – z laminatem. Fornir to jednak w całości drewno, natomiast laminat produkowany jest ze sztucznych i mineralnych włókien. Tyle, że jego wzór przypomina drewno, stąd oba materiały są czasem mylone.

Jak powstaje fornir

Pień drewna, z którego ma zostać wyprodukowany fornir, musi odparować, potem poddawany jest skrawaniu, w wyniku czego otrzymuje się arkusze. Osobne arkusze są łączone w tej samej kolejności, w jakiej zostały one zdjęte z pnia. Taki zabieg umożliwia odtworzenie rysunku słojów z zachowaniem ich jednakowego położenia.

Ciekawe nie tylko dla pani domu: Sposoby na czyszczenie mebli z drewna 

Fornir wytwarzany jest z około 200 gatunków drewna o różnym usłojeniu. Jest to zarówno drewno krajowe, jak i egzotyczne.

Fornir naturalny

Fornir naturalny to przede wszystkim produkt kojarzony z solidnymi drzewami z polskich lasów. Popularny jest m.in. fornir dębowy, bukowy. Popularnością cieszą się również forniry brzozowe, jesionowe, klonowe, olchowe, orzechowe i sosnowe.

Fornir modyfikowany

Fornir modyfikowany pozyskuje się przeważnie z drzew afrykańskich, choćby gatunków: doussie, iroko, padouk. Drewno po skrawaniu na arkusze i likwidacji ewentualnych jego wad, zostaje barwione i klejone w bloczki. Następnie cienkie płaty są układane w stosy i prasowane. W odróżnieniu od forniru naturalnego, gdzie praktykowane jest odtwarzanie słojów według tej samej kolejności, w jakiej zostały one zdjęte z pnia, w przypadku forniru modyfikowanego, tworzony jest wzór, który przypomina naturalny wygląd drewna.

Fornir naturalny kontra fornir modyfikowany

Fachowcy podkreślają, że w zestawieniu obu rodzajów, zazwyczaj lepiej wypada fornir modyfikowany. To z tego względu, że ma mniej przebarwień i innych ewentualnych niedoskonałości, np. przerw. Ma powtarzalny wzór i odcienie. Fornir naturalny jest bardziej zróżnicowany.

Fornir pokrywa się podobnie, jak drewno: lakierem (na połysk, mat, półmat), bejcą albo woskiem. Fornir wysokiej jakości, głównie wyprodukowany z drewna egzotycznego, jest bardzo cienki, ale wbrew pozorom mocny, odporny na zarysowania i inne uszkodzenia mechaniczne, a do tego odporny na wilgoć, więc się nie wypacza. Dzięki temu wysokiej klasy fornirowane meble dłużej zachowują wygląd i nie ulegają
zniszczeniu. Forniry gorszej jakości na pierwszy rzut oka z reguły nie różnią się od tych z górnej półki, natomiast są podatne na zarysowania i mogą się odklejać na krawędziach.

Jak naprawić ubytek forniru

Mały odstający kawałek materiału należy posmarować klejem (cienką warstwą) i docisnąć do mebla. W przypadku, gdy odchodzi większy fragment, dobrze wyciąć go nożem i w powstałą lukę wkleić kawałek wykonany z forniru tego samego rodzaju.