Nazwa dieffenbachii pochodzi od cesarskiego ogrodnika, który uprawiał ją na wiedeńskim dworze. To roślina pochodząca z tropikalnych lasów brazylijskich. A w domach uprawiana jest od 150 lat.
Może sięgać od kilkudziesięciu centymetrów do nawet 2 metrów wysokości, a jej ozdobą są duże, owalne biało lub żółto nakrapiane liście. W dogodnych warunkach może przyrastać nawet 30 cm rocznie.
Przeczytaj również: Żyworódka jako zimowa apteczka
Kwitnie bardzo rzadko i zaleca się usuwanie kwiatów, żeby nie osłabiały rośliny.
Dieffenbachia jest rośliną silnie trującą – jej sok zawiera strychninę i jest szczególnie niebezpieczny, gdy dostanie się do rany lub śluzówki. Dlatego prace pielęgnacyjne dieffenbachii powinno wykonywać się w rękawiczkach ochronnych. Jeżeli jednak dojdzie do zatrucia i wystąpi gwałtowna reakcja na rośłinę, to należy szybko skontaktować się z lekarzem.
Zobacz: Trujące kwiaty uprawiane w domu
Rodzaje difenbachii
- Difenbachia pstra (Dieffenbachia picta) – sięga do 100 cm wysokości, ma jasnozielone liście z nieregularnymi, białymi plamami.
- Dieffenbachia maculata – dorasta do 200 cm, ma zielone liście w kremowe plamy
- difenbachia wspaniała - z zielonymi liśćmi nakrapianymi nielicznymi, białymi plamami i z grubym, białym nerwem głównym.
- Dieffenbachia bausei – z zielono-żółtymi liśćmi o długości pokrytymi ciemnozielonymi plamami, które zlewają się z brzegiem liścia w tym samym kolorze
- Dieffenbachia seguiny – ma ciemnozielone, biało-nakrapiane liście
- Dieffenbachia amoena – ma ciemnozielone liście z poprzecznymi, żółtymi smugami.
Zobacz, jak uprawiać: Drzewa cytrusowe w domu
Warunki idealne do uprawy difenbachii
Dieffenbachia lubi miejsca jasne lub półcieniste, ale nie przepada za bezpośrednim wystawianiem na słońce, bo dostaje plam oparzelinowych. "Przyzwyczaja" się do miejsca, w którym stoi. Rozproszone światło dobrze wpływa na tworzenie wzorków na roślinie. Jeśli w miejscu, gdzie stoi jest ciemno, jej liście i wzory na nich bledną.
Wiosną – kiedy roślina intensywnie rośnie – potrzebuje dużej wilgotności powietrza i ciepła (od 20 do 25°C), zimą wystarczy jej 15–18°C. To roślina lubiąca wilgoć – w przeciwnym wypadku usychają jej brzegi liści.
Latem należy ją podlewać obficie, dwa lub trzy razy na tydzień, a dodatkowo codziennie skrapiać liście wodą, doniczkę można ustawić na podstawce z mokrymi kamykami. Zimą wystarczy podlewanie raz w tygodniu. Zakurzone liście difenbachii czyścimy mokrą szmatką.
Wiosną i latem trzeba ją podlewać nawozem wieloskładnikowym, szczególnie intensywnie w okresie wzrostu czyli wiosną.
Raz do roku diffenbachię trzeba przesadzić do większej doniczki z nasyconą nawozami ziemią. Najlepiej robić to wiosną. Roślina preferuje ziemię próchniczną, lekko kwaśną z dodatkiem torfu lub ziemię uniwersalną.
Także wiosną można ją rozmnażać, przez oddzielanie pędów u nasady łodygi, najczęściej z sadzonek wierzchołkowych. Sadzonki dieffenbachii z 2–3 parami liści wkładamy do ziemi.
Polecamy poradnik: Rośliny na parapecie
Największy problem z utrzymaniem ładnej diffenbachii w domu dotyczy utraty dolnych liści – roślina staje się ogołocona i brzydka. Aby temu zapobiec, w czasie gdy roślina staje się zbyt wysoka, a gruba łodyga powoli ogołaca, ścinamy jej wierzchołek. Z pozostałego pnia wyrosną nowe pędy.
Najczęstsze choroby i szkodniki dotykające difenbachię to szara pleśń, wełnowce i przędziorki.
Zobacz: Sposób na mszyce i przędziorki